Mutlu Çocuklar Mı, Başarılı Çocuklar Mı?

 İnsanlığın başlaması ile başlayan tek kurum evlilik kurumudur. İnsanların hayatlarına uygun gördükleri hayatlara sahip kişiler ile bir evlilik yaparak hayatlarına hayat katması olarak da tanımlanabilecektir. Evlilik en başta iki kişi ile başlayan daha sonra ise yeni bireylerin aileye katılması ile büyüyen bir kurum haline gelecektir. Bu kurumda anne-baba, çocuklar, torunlar şeklinde ilerleme gösterecektir. Bir evlilikte çocuklar aslında o evliliğin somut göstergesi haline gelmiştir. Yani sizler evliliğinizi ne şekilde yaşıyorsanız çocuklar o şekilde evliliği yansıtacaktır. Bu durumlarda bazı istisnalar da vardır, onu da belirtmek gerekir. Mutlu bir şekilde anlaşan anne ve babanın çocukları, mutlu iken sürekli ev içerisinde kavga ve gürültü yaşatan anne ve babanın çocukları daha kavgacı, içe dönük ve mutsuz olacaktır. Buradan anlaşılan odur ki, çocuklarımızın hayatlarını bizler belirliyoruz.

 Mutlu Çocuklar ve Mutsuz Çocuklar

 Daha önce belirttiğimiz gibi çocuklar, evliliklerin meyvesidir ve o evliliklerin aynasıdır. Bir ev de birbiri ile iyi anlaşabilen, birbirini dinleyen, birbirine söz hakkı tanıyan, birbirini mutlu eden anne babalar bu ikili ilişkilerini isteseler de istemeseler de çocuklarına yansıtacaklardır. Böyle uysal ortamlarda gelişim gösteren çocuklar, sevgi ile sorunların çözüme kavuştuğunu düşünüp insanları sevebilecek, dinleyerek bireylerin çözüme kavuştuğunu görerek dinlemeyi öğrenecek, saygılı, ön yargısız ve sevgi dolu bireyler haline geleceklerdir. Ancak sürekli evde kavgaya ve gürültüye şahit olan çocuk bireyler, sorunların bağırarak veya birbirini üzerek çözüldüğüne inanacaklardır. Onlar için bir haksızlığa uğrama durumunda veyahut yanlış bir olgu olduğu durumlarda bağırmak, kızmak belki de şiddet uygulamak en büyük çözüm olacaktır. Çünkü böyle görmüşlerdir. Bunlar çocukların gördüğü, algıladığı durumlardır. Bunun dışında anne ve babalar psikolojik durumlarına göre çocuklarına tutum sergilemektedirler ki bu en kötü durumlardan biridir aile ilişkilerinde. Örneğin anne mutlu bir psikolojide iken çocuğunun ödevini yapmamasına kızmamışken, mutsuz bir psikolojide iken kızacaktır. Bu da çocuğun belki de algısında problem oluşturmaya başlayacaktır. Çünkü orta da tek bir olgu varken iki ayrı sonuç ile karşı karşıya kalmıştır. Bu sebeple aileler psikolojilerine göre çocuklarına tutum göstermemelidirler.

 Mutluluğun Getirdiği Başarı

  Mutlu bir çocuk her daim başarılıdır. Çocuk mutlu olduğu zaman yaptığı işi severek yapacak ve ondan haz alacaktır, böylelikle olumlu sonuçlar ortaya çıkacaktır. Eğer çocuğa istemediği işler yaptırılırsa, örneğin üniversite de belli bir bölüm okutulması için küçük yaşlardan beri oluşan baskı, çocuk mutsuz olacaktır ve istemediği bir işi başarmak için çaba göstermeyecektir. Belki fazla baskı ile sorumluluk duyacak ve istenileni başaracaktır. Ancak mutlu olmayacaktır. Her konuda çocuk dinlenmemelidir. Örneğin; okula gitmek istemeyen çocuk istemiyor diye göndermeyelim diye bir durum yoktur ancak çocuğa okulu neden istemesi gerektiği, okulun ona neler kazandırabileceği düzgün bir üslup ile algılatılmalıdır. Çocuk önce öğrenmeli daha sonra istemeli ve daha sonra mutluluğu ile birlikte başarı sağlamalıdır. Mutsuzluğun getirdiği başarı başarı değildir. Bir çocuk dünyaya geldiğinden itibaren bu görevlerini yerine getirme sorumluluğunun hepsi, anne ve babaya aittir. Çocuk dünyaya kendisi gelmeyi tercih etmemiştir bu yüzden anne ve baba üzerilerine düşen her türlü görevi çocuklarına uygun şekilde ve mutlu olacakları şekilde yerine getirmelidirler. Evvela çocuklarını tanımalı, çocuklarını neyin mutlu ettiğini öğrenmeli ve öğretmelidirler.